ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ (συνοπτικά)

Η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου είναι μια από τις παραδοσιακές θρησκείες όπως είναι οι θρησκείες των αρχαίων Αιγυπτίων, Ινδών, Σκανδιναβών, Ίνκας, Μάγια ή των Ινδιάνων της βορείου Αμερικής.

Ωστόσο, στην Ελλάδα, αναπτύχθηκε η Ελληνική Θεολογία, δηλαδή η φιλοσοφική προσέγγιση της θρησκείας, με αποκλειστικό μέσο τον «Λόγο», δηλαδή την χρήση της λογικής και των επιχειρημάτων για την αναζήτηση και την εύρεση της αλήθειας. Έτσι, η Ελληνική Θρησκεία διαφοροποιήθηκε, μέσω της θεολογίας, από τις υπόλοιπες θρησκείες, γιατί δεν έμεινε περιορισμένη και εγκλωβισμένη στην άκριτη αποδοχή μιας «εξ αποκαλύψεως» αλήθειας, αλλά στην έρευνα αυτής της αλήθειας με έλλογα μέσα.

Αυτή η θεολογική παράδοση μας έρχεται δια μέσου των χιλιετιών και των αιώνων από τα κείμενα των Ορφικών και του Ομήρου, του Ησιόδου, των Πυθαγορείων, των προσωκρατικών γενικά καθώς και από τις συγγραφές του Πλάτωνος και των διαδόχων του στην πλατωνική Ακαδημία, όπως του Πλουτάρχου καθώς και των νεοπλατωνικών, του Πλωτίνου, του Ιαμβλίχου, του Πρόκλου, του Πλήθωνος Γεμιστού και πολλών άλλων (όλοι επάνω στην ίδια γραμμή και φιλοσοφία).

Χρησιμοποιούμε την λέξη Θεολογία καθώς, όπως προαναφέραμε, ο χαρακτηρισμός θρησκεία δεν αποδίδει την ειδοποιό διαφορά μεταξύ της Ελληνικής Θρησκείας και των υπολοίπων θρησκειών. Ο βασικός σκοπός της Θεολογίας και Ιερής Μυθολογίας μας είναι η τελειοποίηση της ανθρώπινης ψυχής και η όσον το δυνατόν μεγαλύτερη κατανόηση των θείων κόσμων, μέσω της φιλοσοφίας και της καλλιεργείας των αρετών. Στην Ελληνική Θεολογία, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει «εξ αποκαλύψεως» αλήθεια, αλλά έλλογη προσέγγιση του θείου κόσμου, δεν υπάρχει σωτήρας! Έκαστος εξ ημών καλείται να επιτελέσει άθλους, όπως εκείνοι του Ηρακλέους, να τελειοποιήσει την ψυχή του και να την καθαρίσει από τα ανθρώπινα πάθη, προκειμένου να επιτύχει την άνοδό του στο ανώτερο επίπεδο που είναι εκείνο των Ηρώων* και των Δαιμόνων*. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία βοήθεια από καμία εξωτερική και ανώτερη δύναμη, εάν συνεχίσουμε να περιμένουμε ΣΩΤΗΡΕΣ θεϊκούς ή γήινους τότε θα οδηγηθούμε μαθηματικώς στον όλεθρο. Εξ άλλου αυτά είναι αντιλήψεις που οδηγούν στην πλήρη ύπνωση του νου μας για να μην αντιδρούμε και να δεχόμαστε παθητικώς ότι μας σερβίρουν ακόμη και το ξεπούλημα της πατρίδος παρουσιάζοντάς το με όμορφα λόγια.

Στο πλαίσιο της θεολογικής προσέγγισης της Ελληνικής Θρησκείας, δεν υπάρχουν εντολές των Θεών προς τους ανθρώπους, παρά μόνον τα Δελφικά παραγγέλματα (όπως διατυπώθηκαν από τους Έλληνες σοφούς μέσα στους αιώνες) και τα Πυθαγόρεια Έπη. Αυτά δεν είναι εντολές, στις οποίες καλείται ο πιστός να υπακούσει, αλλά φιλοσοφικές προτροπές, οι οποίες υποδεικνύουν συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς και λήψεως αποφάσεων, προκειμένου ο άνθρωπος να μπορέσει να επιλέξει με ελεύθερη βούληση να αποκτήσει την «αυτό-γνωσία», δηλαδή να αναγνωρίσει τον Θείο Εαυτό που υπάρχει μέσα του. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την Ελληνική φιλοσοφική παράδοση, οι άνθρωποι είναι τέκνα των θεών και όχι γήϊνα πλάσματα. Η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη και ζει πολλούς βίους, με σκοπό την απόκτηση εμπειριών προς την τελειοποίηση της. Έχει ελευθέρα βούληση στην λήψη των αποφάσεων για το είδος του βίου που πρόκειται να ζήσει καθώς και τις επιλογές που κάνει κατά την διάρκεια του βίου. Η άσκηση του μέτρου και των αρετών κατά την διάρκεια του βίου, η συνειδητοποίηση και η συνακόλουθη επίγνωση των λαθών και των παθών της ψυχής, ο έλεγχος από το λογιστικόν μέρος της, δηλαδή του Ηνιόχου-Νου*, των συναισθημάτων και των ενστίκτων της, είναι εκείνα που συμβάλουν στην ανέλιξή της.

Βασική θέση της Ελληνικής Θεολογίας – Φιλοσοφίας είναι η ισότητα των Θεών και Θεαινών. Γι’αυτό στο Ολυμπιακό Δωδεκάθεο υπάρχουν έξι άρρενες και έξι θήλειες Θεότητες. Με δεδομένη αυτήν την ισότητα του άρρενος και του θήλεος στοιχείου, στο σύμπαν υπάρχει απόλυτη αρμονία. Για να λειτουργήσει όμως όλο αυτό, χρειάζεται κάτι που θα κινητοποιήσει, θα έλξει και, περαιτέρω, θα ενώσει αυτές τις Θεότητες με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας. Αυτό το κάτι ονομάζεται Έρωτας. Ο Έρωτας είναι η έλξη όλων αυτών των οντοτήτων. Επίσης χρειάζεται Νόμος και Δικαιοσύνη, ώστε το σύστημα να λειτουργεί σωστά και εύρυθμα. Για την εύρυθμη λειτουργία του σύμπαντος χρειάζεται ένας κυβερνήτης ο οποίος θα κατευθύνει τις δράσεις όλων των υπολοίπων Θεών. Δημιουργός και Άρχων του Σύμπαντος είναι ο ύψιστος Ζεύς, που, σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία, έτσι όπως αυτή μάς παραδίδεται στο έργο του Πλάτωνος «Τίμαιος», είναι ο δημιουργικός νους. Όλοι οι υπόλοιποι Θεοί ακολουθούν το άρμα Του και εκτελούν. Όταν εκτελούν απομακρύνονται από Αυτόν διότι πρέπει να απλώσουν την πρόνοιά τους μέχρι τα τελευταία δημιουργήματά τους. Επιστρέφουν σε Αυτόν όταν εκτελέσουν την εργασία Τους.

ΕΡΟΣ

Ο νους μας δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς είναι οι Θεοί, καθώς δεν αποτελούνται από ύλη, όμως μπορούμε να πλησιάσουμε στην κατανόησή τους μέσω των κειμένων. Δεν μπορούν να μεταβληθούν προς το καλύτερο, γιατί είναι ήδη τέλειοι, εφόσον μέσα τους έχουν το ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ, είναι αυτάρκεις και δεν έχουν έλλειψη κανενός από όλα τα αγαθά, ποτέ δεν μετακινούνται σε κατώτερη θέση, διότι παραμένουν σταθεροποιημένοι στην δική τους περιοχή και διαφυλάσσουν αμετάβλητη την τελειότητά τους διαρκώς δε είναι ίδιοι. Το απολύτως καθαρό, το αδιαίρετο, το αμέριστο, το αμετάβλητο δεν μπορεί να αναμιχθεί με το μεριστό, το τελείως διασπασμένο και βουτηγμένο στην ύλη και στην γεωκεντρικότητα ανθρώπινο είδος. Οι Θεοί δεν επικοινωνούν με εμάς. Εμείς πρέπει να στρέψουμε την ψυχή μας και τον νου μας προς την δική τους πλευρά, ούτως ώστε κάποτε να καταφέρουμε την επαφή με αυτούς μέσω των ανωτέρων από εμάς όντων που, όπως είπαμε, είναι οι Ήρωες και οι Δαίμονες. Το έργο των Θεών είναι δικό τους μη κατανοητό από εμάς, άρα δεν μπορούμε να έχομε καμία συμμετοχή σε αυτό.

———————————————————————————————————

*ΗΡΩΕΣ: Σύμφωνα με την νεοπλατωνική παράδοση, οι ήρωες είναι ημίθεοι, που προέρχονται από την μίξη του γένους των θεών και του γένους των θνητών, όπως π.χ. ο Αχιλλεύς.

Οι ήρωες ενσαρκώνονται, προκειμένου να πραγματοποιήσουν σπουδαία και ενάρετα έργα και χαρακτηρίζονται από υπεροχή έναντι των ανθρώπων και μεγαλοπρέπεια. Ειδικώτερα, το ηρωϊκό γένος των ψυχών ενσαρκώνεται, προκειμένου να ευεργετήσει τις ανθρώπινες ψυχές και να τις διευκολύνει να επιστρέψουν στον νοητό κόσμο των θεών.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ηρωϊκόν γένος των ψυχών ανυψώνει τις ανθρώπινες ψυχές, μέσω του έρωτος, και τους χορηγεί την έφεση να κάνουν, στη διάρκεια του ενσάρκου βίου τους, μεγάλες πράξεις καθώς και να διέπονται από υψηλό φρόνημα.

*ΔΑΙΜΟΝΕΣ: Δαήμων ο τα πάντα επιστάμενος και γιγνώσκων,

δαίω = επίσταμαι, εξ΄ου και διδάσκαλος – κατά Πρόκλον το δαίμων προέρχεται από το απαρέμφατον του ρήματος δαίσαι που σημαίνει επιμερίζω – χωρίζω.

Ο Αισχύλος καί οι τραγικοί μιλούν για την αίσα (αποβολή του δ) που σημαίνει την μεγάλη μοίρα (Όμηρος, Σοφοκλής. Ευριπίδης.)

*ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ: Σωζόμενο τμήμα χάλκινου συμπλέγματος που είχε αφιερωθεί στο ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς, από τους Δεινομενίδες, δυναστική οικογένεια της Γέλας στην Σικελία. Παρουσιάζει Ηνίοχο επάνω σε άρμα κινούμενο από δύο ίππους (έναν λευκό ίππο και έναν μέλανα ίππο). Σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία – Φιλοσοφία η ψυχή του ανθρώπου είναι τριμερής αποτελούμενη από το Λογιστικόν (νους), το Θυμικόν (συναισθήματα) και το Επιθυμητικόν (κατώτερα ένστικτα). Ο ηνίοχος νους καλείται να τιθασεύσει τους δύο ίπους προκειμένου το άρμα να πορεύεται με ασφάλεια.

Ηνίοχος των Δελφών

*ΑΡΕΤΗ: Η Ελληνική λέξις «Αρετή» έχει και αυτή, όπως και πολλές άλλες, απονοηματοδοτηθεί εντελώς στο πέρασμα των αιώνων. Και αυτό γιατί ο κάθε λαός προσλαμβάνει κάθε Ελληνική λέξη, ανάλογα με το πολιτισμικό του υπόβαθρο, αλλά και τις νοητικές του δυνάμεις. Έτσι, η «Αρετή» μεταφράστηκε από τους Ρωμαίους ως “Virtus”, λέξη που, αργότερα έγινε στην αγγλική γλώσσα «Virtue”.

Η Ελληνική λέξις «Αρετή» προέρχεται από τον «Έρωτα» και την «αέναη ροή», είναι δηλαδή «Ερατή» και «Αειρείτη». Όμως, οι Ρωμαίοι μετέγραψαν την Ελληνική «Αρετή» στο δικό τους λεξικό ως «Virtus», λέξη που έχει ως ρίζα το «Vir», που σημαίνει «Δύναμις».

Η διαφορά είναι τεράστια: Ενώ δηλαδή η Ελληνική λέξις «Αρετή» είναι προϊόν «Έρωτος», και, ως εκ τούτου, συνιστά προϊόν της «προαιρέσεως», δηλαδή της ελευθέρας βουλήσεως του ανθρώπου, η λατινική της μεταγραφή ως «Virtus» παραπέμπει στο ότι αυτή είναι προϊόν επιβολής εκ των άνω μιας αυθεντίας που, με αυτό το μέσο, αναδεικνύει την ισχύ της.

Σχετικά άρθρα:

https://ellinais.gr/o-demon-os-kathreftis-ton-areton-ke-ton-pathon-tis-ensarkou-psychis-ston-platona-arthro-tis-dr-annas-ch-markopoulou/

Ο δαίμων ως καθρέφτης των αρετών και των παθών της ενσάρκου ψυχήςστον Πλάτωνα. (Άρθρο της Δρ. Άννας Χ. Μαρκοπούλου)

https://ellinais.gr/i-areti-proupothesis-tis-eleftherias-tis-vouliseos-ston-platona-arthro-tis-dr-annas-markopoulou/

Η αρετή προϋπόθεσις της ελευθερίας της βουλήσεως στον Πλάτωνα. (Άρθρο της Δρ. Άννας Χ. Μαρκοπούλου)

https://ellinais.gr/i-vathmides-tou-theikou-kosmou/

Οι βαθμίδες του θεϊκού κόσμου. Μελιρρύτη Σεμέλη Ντίμου, Διευκρινήσεις Δρ. Άννα Χ. Μαρκοπούλου

Ιάμβλιχος, Μελιρρύτη Σεμέλη, Δρ. Άννα Χ. Μαρκοπούλου

Ευχαριστούμε θερμά την Δρ. Άννα Χ. Μαρκοπούλου για την συμβολή της στην σύνταξη του κειμένου.

1 σκέψη σχετικά μέ το “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ (συνοπτικά)

  1. Nikol Σχολιάστε

    Εξαιρετικό το άρθρο. Απλό και απολύτως κατανοητό για τον σκοπό που συντάχθηκε. Εξαιρετική δε και η απόδοσις εις την αγγλικήν.
    Συγχαρητήρια για την προσπάθεια και την παρουσία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.